Hun996

Gazeta Prawna 08.06.2006, Prawo drogowe, przedruk artykułu: Trzeba zdążyć z wymianą prawa jazdy ■ Do kiedy należy wymienić prawo jazdy ■ Jakie dokumenty trzeba złożyć ■ Jak przebiega egzamin ■ Ile kosztuje wydanie prawa jazdy ■ Co rejestruje kamera podczas egzaminu ■ Jakie są kryteria naliczania punktów karnych ■ W jakich przypadkach jest zatrzymywane prawo jazdy ■ Jak zmniejszyć posiadaną liczbę punktów karnych To już ostatni moment na wymianę prawa jazdy. Za jazdę ze starym prawem jazdy grozi 50 zł mandatu i odholowanie pojazdu przez policję. Jeśli z wymianą prawa jazdy będziemy zwlekać do ostatniej chwili, to nawet przez 4 tygodnie możemy być pozbawienie dokumentu uprawniającego do prowadzenia samochodu. Do 30 czerwca 2006 roku należy wymienić prawa jazdy wydane w okresie od dnia 1 maja 1993 r. do dnia 30 czerwca 1999 r. oraz wydane po dniu 1 lipca 1999 r. na blankietach papierowych. Nie jest to pierwszy etap wymiany prawa jazdy, ale już ostatni. Jak pokazały doświadczenia ubiegłych lat często większość kierowców zobowiązanych do wymiany prawa jazdy czekała do ostatniej chwili. Powodowało to kolejki i wydłużenia czasu oczekiwania na nowy dokument. Duża liczba wniosków o wymianę praw jazdy złożona w jednym czasie powodowała, że na nowe prawo jazdy trzeba było czekać nawet 30 dni. Gdy brak nowego prawa jazdy Jazda bez ważnego prawa jazdy wiąże się mandatem 50 zł. Ponadto policja podczas kontroli może odholować pojazd na koszt właściciela, w sytuacji gdy kierowała nim osoba nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania. Zdarzały się również przypadki odmawiania wypłaty odszkodowania, gdy sprawca kolizji drogowej nie posiadał ważnego, tj. wymienionego na nowe, prawa jazdy. Ponadto przedsiębiorca zaskoczony sytuacją, w której część jego pracowników nie ma ważnego prawa jazdy, może ponieść wymierne straty z tego powodu. Sytuacji taka może być szczególnie poważna, gdy przedsiębiorca świadczy usługi transportowe albo zatrudnia dużą liczbę handlowców korzystających z samochodów służbowych. Gdzie wymienić Wymiany prawa jazdy dokonuje organ stwierdzający uprawnienia do kierowania pojazdami, tj. starosta (właściwego wydziału komunikacji) na wniosek osoby uprawnionej do kierowania pojazdami, złożony na specjalnie do tego przeznaczonym druku. Opłata za wymianę wynosi 71 zł. Okres od dnia złożenia wniosku do odbioru nowego dokumentu nie może być dłuższy niż 30 dni. Trzeba wymienić prawo jazdy Prawa jazdy podlegające wymianie tracą ważność po upływie określonego terminu, tj. końca czerwca tego roku. Warto więc odpowiednio wcześniej wystąpić o ich wymianę. Może się bowiem okazać, że jeśli czas oczekiwania na nowy dokument wyniesie maksymalne 30 dni, to nawet przez cztery tygodnie możemy być pozbawieni ważnego prawa jazdy. Żadne przepisy nie przewidują wydania w takim przypadku zastępczego dokumentu potwierdzającego uprawnienia do kierowania pojazdem. Potwierdza to również Ministerstwo Transportu: „kierowca, który nie wymieni starego prawa jazdy we wskazanym terminie, nie straci posiadanych uprawnień do kierowania pojazdami. Nie będzie się on jednak mógł posługiwać tym prawem jazdy, ponieważ straci ono ważność i do momentu wydania nowego dokumentu nie będzie mógł prowadzić pojazdu na podstawie starego (nieważnego już) prawa jazdy”. W wydanych w drodze wymiany dokumentach prawa jazdy uwzględnia się ograniczenia wynikające ze stanu zdrowia lub możliwości prowadzenia określonego pojazdu, przy zastosowaniu liczbowego ich oznaczenia w postaci kodu określonego przepisami w sprawie wzorów dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami. Wniosek o wymianę pocztą Jak informuje Ministerstwo Transportu, istnieje możliwość pobrania formularza wniosku o wymianę prawa jazdy poprzez internet. Jest on dostępny na stronie internetowej Ministerstwa Transportu www.mtib.gov.pl jako załącznik do rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami. Ponieważ jednak druk ten podlega w dalszej obróbce skanowaniu i przesłaniu za pośrednictwem łącz satelitarnych – producent praw jazdy, tj. wytwórnia Papierów Wartościowych, ze względu na określone wymagania w całym procesie wydawania praw jazdy, sugeruje posługiwanie się wytworzonym przez siebie formularzem, który bezpłatnie i bez kolejki dostępny jest w każdym wydziale komunikacji. 3 KROKI Jak bez problemów wymienić prawo jazdy 1 Pamiętaj, ostateczny termin wymiany starych praw jazdy mija 30 czerwca 2006 r. 2 Złożenia wniosku o wymianę prawa jazdy nie odkładaj na ostatni dzień. 3 Wniosek o wymianę prawa jazdy możesz wysłać pocztą. Ministerstwo przypomina również, że przepisy zezwalają na złożenie wniosku o wymianę prawa jazdy za pośrednictwem poczty. Odbiór nowego dokumentu powinien nastąpić osobiście, w celu unieważnienia posiadanego dotychczas prawa jazdy. Prawo jazdy a ubezpieczenie To że zdarzało się, iż niektóre firmy ubezpieczeniowe robiły problemy przy wypłacie odszkodowania, jeśli w chwili kolizji na drodze kierowca nie posiadał ważnego prawa jazdy, potwierdzają przypadki takich spraw, które trafiały do Bura Rzecznika Ubezpieczonych. Niektóre firmy ubezpieczeniowe występowały do sprawcy szkody (ubezpieczonego w danym zakładzie ubezpieczeń w zakresie OC posiadaczy pojazdów) z tzw. regresem, czyli żądaniem zwrotu wypłaconego odszkodowania, gdyż ten nie miał wymienionego, w określonym przepisami administracyjnymi terminie, blankietu prawa jazdy. Z informacji Biura Rzecznika Ubezpieczonych wynika, że zakład ubezpieczeń powoływał się w opisywanych sytuacjach na przepisy prawa regulujące warunki tego obowiązkowego ubezpieczenia, a konkretnie na art. 43 pkt 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) pozwalający dochodzić zwrotu odszkodowania od ubezpieczonego sprawcy szkody, jeśli ten nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem. Również kłopoty z uzyskaniem odszkodowania miały osoby występujące do swego ubezpieczyciela o odszkodowanie z własnego autocasco (AC), jeśli w momencie szkody nie miały wymienionego dokumentu – blankietu prawa jazdy. Z reguły bowiem w warunkach umowy ubezpieczenia AC na liście wyłączeń odpowiedzialności ubezpieczyciela, tj. sytuacji za które zakład ubezpieczeń nie odpowiada, jest przypadek, w którym kierujący pojazdem nie posiada odpowiednich uprawnień do kierowania. Według opinii Krystyny Krawczyk z Biura Rzecznika Ubezpieczonych, nie można się stawiać znaku równości między sytuacją, gdy osoba ubezpieczona faktycznie nie posiada uprawnień do prowadzenia pojazdów, np. nie zdała egzaminu i nie otrzymała stosownego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu lub gdy utraciła prawo do kierowania pojazdem z określonych powodów, np. przekroczenia liczby tzw. punków karnych, jazdy pod wpływem alkoholu, z sytuacją gdy nie ma aktualnie wymaganego blankietu tego dokumentu, ponieważ nie dokonała jego wymiany w terminie. Trzeba pamiętać, że w tej drugiej sytuacji uprawnienia do prowadzenia pojazdu posiada, z tym że nie jest to potwierdzone odpowiednim dokumentem. Zakłady ubezpieczeń w tego typu przypadkach powinny kierować się celem zawartej umowy, a nie literalnym, oderwanym od konkretnego przypadku, brzmieniem zapisów warunków umowy ubezpieczenia. JAKIE DOKUMENTY NALEŻY ZŁOŻYĆ Do wniosku o wymianę prawa jazdy należy dołączyć: ■ wyraźną fotografię o wymiarach 3,5 x 4,5 cm, przedstawiającą osobę bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami w taki sposób, aby ukazywała głowę w pozycji lewego półprofilu i z widocznym lewym uchem, z zachowaniem równomiernego oświetlenia twarzy, ■ kserokopię dokumentu prawa jazdy podlegającego wymianie, ■ dowód uiszczenia opłaty za wymianę dokumentu – 71 zł. Marek Kobylański Jak nie stracić prawa jazdy Weryfikowaniu umiejętności kierowców i powstrzymywaniu ich temperamentów na drodze ma służyć ewidencja punktów karnych. Jazda po alkoholu to groźba utraty prawa jazdy. Zakaz prowadzenia pojazdu może być orzeczony również w przypadku osoby posiadającej prawo jazdy, która po alkoholu jechała rowerem, a nie samochodem. Jazda rowerem nie zwalnia z myślenia. Ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego prowadzi policja. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10. Dokładny wykaz punktów karnych przypisanych do poszczególnych wykroczeń drogowych zawarty jest w rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. Wpis ostateczny do ewidencji punktów karnych następuje na podstawie m.in. prawomocnego wyroku sądu lub mandatu karnego. Funkcjonariusz nakładający grzywnę w drodze mandatu karnego powinien poinformować sprawcę wykroczenia o liczbie punktów, które są mu przypisane. Punkty za naruszenie przepisów ruchu drogowego wpisane do ewidencji usuwa się po upływie roku od dnia naruszenia. Punktów karnych nie usuwa się, gdy przed upływem roku kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby dwadzieścia cztery punkty. Dla nowo upieczonych kierowców graniczna suma punktów karnych to 20. Chodzi tu o tych kierowców, którzy owe 20 punktów przekroczyli w okresie roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. Sumowanie punktów za wykroczenia Trzeba się liczyć z tym, iż w przypadku poważnego naruszenia kilku zasad ruchu drogowego możemy przy okazji jednego zatrzymania przez policję otrzymać taką liczbę punktów karnych, która spowoduje nawet zatrzymanie prawa jazdy. Jeśli nieopatrznie, śpiesząc się, kierowca naruszy kilka zasad ruchu drogowego naraz, to w przypadku zatrzymania przez policję na jego konto zapisana zostanie taka liczba punktów karnych, jaka przypisana jest do każdego z popełnionych wykroczeń. Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz.U.nr 236, poz. 1998 ze zm.). § 2. 1. Do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (...), wpisuje się kierowcę, który kierując pojazdem dopuścił się naruszenia przepisów ruchu drogowego (...). 4. Jeżeli jeden czyn (...) narusza więcej niż jeden przepis ruchu drogowego, w ewidencji uwidacznia się wszystkie naruszenia, przypisując każdemu odpowiednią liczbę punktów (…) I tak np. jeśli kierowca przekroczył dopuszczalną prędkość o 50 km (10 punktów karnych) i jednocześnie wyprzedzał bezpośrednio przed przejściem dla pieszych (9 punktów karnych), a następnie zawracał mimo zakazu (5 punktów karnych), to policjant ma prawo wpisać na konto takiego kierowcy jednorazowo 24 punkty karne. Odejmowanie punktów karnych Kierowca wpisany do ewidencji może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Możliwości takiej nie mają kierowcy, którzy przekraczają 20 punktów karnych w ciągu roku od uzyskania pierwszego prawa jazdy. Szkolenie, o którym mowa, organizuje dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Po odbyciu takiego szkolenia kierowca otrzymuje zaświadczenie. Kopię tego zaświadczenia dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego przesyła policji prowadzącej ewidencję punktów karnych. Odbycie szkolenia i uzyskanie zaświadczenia zmniejsza o 6 liczbę posiadanych punktów karnych. Punkty te odejmuje się według kolejności wpisów. Trzeba jednak wiedzieć, że liczba punktów odjętych z tytułu odbytego szkolenia nie może być większa od liczby punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego przed jego odbyciem. Nie ma co zatem myśleć o odbyciu szkolenia na zapas. Ponadto odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów karnych wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów przekroczyła 24. Warto zatem zdecydować się na szkolenie zmniejszające liczbę punktów karnych wystarczająco wcześnie. Celem omawianego szkolenia jest uświadomienie skutków naruszania przepisów ruchu drogowego, zwłaszcza przepisów kształtujących zasady bezpiecznego zachowania się w tym ruchu. W szkoleniu tym można uczestniczyć nie częściej niż raz na 6 miesięcy. Szkolenie, po którym odejmowane są punkty karne, nie jest długie, więc kierowcy posiadający niepokojąco dużo punktów karnych raczej powinni wziąć w nim udział. Sprawdzanie stanu punktów karnych Ewidencję prowadzi komendant wojewódzki policji właściwy ze względu na miejsce zamieszkania ewidencjonowanych. W odniesieniu do kierowców będących obywatelami polskimi, niemających miejsca stałego zamieszkania na terytorium Polski, ewidencję prowadzi komendant główny policji. Osoba zainteresowana ma prawo uzyskać od Policji ustną informację lub zaświadczenie o wpisach ostatecznych lub tymczasowych dotyczących punktów odpowiadających dokonanym przez siebie naruszeniom. Informacji udziela się lub zaświadczenie wydaje się w siedzibie organu prowadzącego ewidencję lub, w miarę możliwości technicznych, w innej jednostce policji. Graniczne sumy punktów karnych Z 24 punktami karnymi można jeszcze jeździć, ale trzeba pamiętać, że przekroczenie dwudziestu czterech punktów karnych powoduje zatrzymanie prawa jazdy (w przypadku kierowców posiadających prawo jazdy od roku liczba punktów karnych uzależniających zatrzymanie prawa jazdy to 20). Graniczne sumy punktów karnych – 24 i 20 – są o tyle ważne, że powodują, iż komendant wojewódzki policji występuje do organu właściwego w sprawach wydawania prawa jazdy z wnioskiem albo o cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi w stosunku do kierowcy, który w ciągu roku od dnia otrzymania po raz pierwszy prawa jazdy przekroczył liczbę 20 punktów karnych, albo o kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy, w zakresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii prawa jazdy, w razie przekroczenia przez niego 24 punktów. W takim wypadku komendant wojewódzki policji występuje do organu właściwego w sprawach wydawania prawa jazdy z wnioskiem o: • cofnięcie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi w stosunku do kierowcy, który w ciągu roku od dnia otrzymania po raz pierwszy prawa jazdy przekroczył liczbę 20 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego; • kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy, w zakresie wszystkich posiadanych przez niego kategorii praw jazdy, w razie przekroczenia przez niego 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Zakaz prowadzenia pojazdów Zakaz prowadzenia pojazdów należy do środków karnych orzekanych na czas od roku do lat 10. Niemniej sąd ma prawo w niektórych przypadkach orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze. Dotyczy to popełnienia przestępstw, których następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. Zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się również, gdy kierowca był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 ze zm.). Art. 42. § 1. Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, (...) § 2. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości (…) Ponadto obowiązkowo sąd orzeknie o zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze w razie ponownego skazania osoby prowadzącej pojazd mechaniczny za wymienione przestępstwa. Powody zatrzymania prawa jazdy Dość często piesi i rowerzyści, uczestnicy ruchu drogowego, nie zdają sobie sprawy, że zakaz prowadzenia pojazdów może być orzeczony także wobec nich. Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Kodeks karny nie wprowadza zasady, że za spowodowanie przestępstwa w danej kategorii ruchu można orzec zakaz prowadzenia tylko tych pojazdów, które przynależą do tej kategorii. Decyzja co do orzeczenia zakazu należy w zasadzie do sądu. Niemniej sąd musi orzec zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa komunikacyjnego był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca wypadku. Ustalanie zawartości alkoholu Osoby, u których przeprowadzono badania na zawartość alkoholu we krwi alkomatem, mają prawo żądać od policji przeprowadzenia badania krwi lub moczu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu. Ustalenie zawartości w organizmie alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu również wtedy, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie alkomatem. Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu może być przeprowadzone również w razie braku zgody kierującego, o czym powinien on być uprzedzony. Podobne zasady obowiązują przy badaniu kierowców w celu ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie jak alkohol, tj. narkotyków. Zakaz prowadzenia pojazdów również w Unii Orzeczenia o utracie prawa jazdy mają być egzekwowane i uznawane na obszarze wszystkich państw Unii Europejskiej, o ile wszystkie te państwa ratyfikują odpowiednią konwencję. Określona decyzja o pozbawieniu uprawnień do kierowania pojazdami powinna obowiązywać na terenie całej Unii Europejskiej, a nie ograniczać się tylko do terytorium jednego państwa członkowskiego, gdzie zapadło orzeczenie o zakazie prowadzenia pojazdu. Realizacji tego celu ma służyć Konwencja o pozbawieniu uprawnień do kierowania pojazdami (Dz.U. z 2004 r. nr 238, poz. 2387). Zasadniczą kwestią tej konwencji jest uznawanie i wykonywanie orzeczeń pozbawiających sprawców czynów zabronionych uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Konwencję, o której mowa, podpisały wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej. Jako jedna z pierwszych ratyfikowała ją np. Hiszpania. Zgodnie z konwencją, za pozbawienie uprawnień do kierowania pojazdami uznane zostało każde orzeczenie o pozbawieniu lub zawieszeniu takich uprawnień, wydane wobec kierowcy pojazdu mechanicznego przez sąd lub inny uprawniony organ, od którego nie przysługuje odwołanie. Zgodnie z konwencją o pozbawianiu uprawnień do kierowania pojazdami, każde państwo, które konwencję ratyfikuje, w przypadku popełnienia na jego terytorium przestępstwa wiążącego się z orzeczeniem o utracie prawa jazdy, będzie musiało poinformować o tym państwo, w którym sprawca danego przestępstwa przebywa. Nie będzie zatem możliwości, aby np. ktoś, kto straci prawo jazdy w Polsce, mógł starać się bez żadnych problemów o prawo jazdy w Hiszpanii. Marek Kobylański

Gazeta Prawna 08.06.2006, Prawo drogowe, przedruk artykułu Jak przebiega szkolenie i egzamin na prawo jazdy W tym roku obowiązują inne niż w latach ubiegłych zasady przy egzaminowaniu osób starających się o prawo jazdy. To, czy kandydat umie zaparkować, jest sprawdzane na ulicy, w prawdziwych warunkach drogowych, a nie między sztucznie ustawionymi pachołkami. W samochodzie, w którym odbywa się egzamin, jest zamontowana kamera rejestrująca przebieg egzaminu. Dotychczas jednym z elementów egzaminu na prawo jazdy, który cieszył się złą sławą wśród kandydatów na kierowców, były manewry parkowania między pachołkami. Wszyscy ci, którzy teraz zamierzają zdobyć prawo jazdy, manewry odbywają nie między sztucznie ustawionymi pachołkami na placu manewrowym, ale w rzeczywistych warunkach, jakie występują na drodze. Manewry, które trzeba wykonać na prawdziwym parkingu, to np. parkowanie prostopadłe i równoległe. Egzamin kandydata jest nagrywany Kolejną nowością, która została wprowadzono w systemie egzaminowania kandydatów na kierowców, to kamery w samochodach, w których odbywa się egzamin na prawo jazdy kategorii B. Kamery te służą do rejestrowania egzaminu. Według założeń, które były podstawą do wprowadzenia kamery, mają one przeciwdziałać nadużyciom ze strony egzaminatorów, a ponadto dawać możliwość skutecznego odwołania się od negatywnego wyniku egzaminu na prawo jazdy. Zarejestrowany przebieg egzaminu powinien być przechowywany, przez okres co najmniej 14 dni od daty przeprowadzenia egzaminu, w ośrodku egzaminacyjnym na odpowiednim nośniku danych, w pomieszczeniu zabezpieczonym przed dostępem osób nieupoważnionych. Jeżeli egzamin praktyczny na prawo jazdy nie zostanie zarejestrowany z powodu awarii kamery, to trzeba go powtórzyć. Jazda nie tylko w ruchu miejskim Obecnie każdy z kandydatów na kierowców musi co najmniej 4 godziny spędzić za kółkiem poza obszarem zabudowanym albo na drogach szybkiego ruchu. Ponadto 2 godziny za kierownicą kursant powinien spędzić w czasie godzin nocnych. Po zakończeniu szkolenia podstawowego, obejmującego zajęcia teoretyczne i jazdę samochodem, przeprowadzany jest egzamin wewnętrzny. Dopiero po jego zdaniu można podejść do państwowego egzaminu na prawo jazdy. Przy wprowadzaniu obecnie obowiązujących zasad szkolenia i egzaminowania według Ministerstwa Transportu, wzięto pod uwagę doświadczenia krajów mających najlepsze wyniki pod względem bezpieczeństwa w ruchu drogowym, np.: Wielkiej Brytanii, Holandii, Francji, gdzie egzamin praktyczny na prawo jazdy odbywa się wyłącznie w ruchu drogowym. Najpierw szkolenie, potem egzamin Droga do prawa jazdy to szkolenie, a potem egzamin. Trzeba pamiętać o wielu dokumentach i konieczności wniesienia opłaty za egzamin. Zdający egzamin mogą domagać się po dwóch nieudanych próbach zdobycia prawa jazdy dodatkowego nadzoru nad kolejnymi swoimi egzaminami. Osoba ubiegająca się o prawo jazdy przed przystąpieniem po raz pierwszy do egzaminu państwowego musi przejść szkolenie podstawowe w zakresie określonej kategorii prawa jazdy. Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz.U. nr 217, poz. 1834 ze zm.). § 5. 3. Nie wymaga się ukończenia szkolenia podstawowego od osób ubiegających się o prawo jazdy kategorii: 1) B lub B1 – jeżeli posiadają prawo jazdy kategorii C lub D; 2) B – jeżeli posiadają prawo jazdy kategorii B z ograniczeniem do prowadzenia tylko pojazdów z automatyczną skrzynią biegów. Szkolenie na prawo jazdy może rozpocząć osoba, która posiada: ■ ukończone 18 lat życia: ■ orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem; ■ pisemną zgodę rodziców lub opiekunów, jeżeli nie ukończyła 18 lat; ■ zaświadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B albo prawo jazdy kategorii B – jeżeli zakres szkolenia obejmuje prawo jazdy kategorii C, C1, D lub D1; ■ zaświadczenie o ukończeniu szkolenia i uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1 albo prawo jazdy kategorii B, C, C1, D lub D1 – jeżeli zakres szkolenia obejmuje odpowiednio prawo jazdy kategorii B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E. Po ukończeniu szkolenia kierownik szkoły prawa jazdy wydaje zaświadczenie o ukończeniu szkolenia. Parkowanie w prawdziwych warunkach drogowych W przypadku egzaminu dla kategorii B i B1 w warunkach drogowych na prawdziwej ulicy trzeba być przygotowanym na wykonywanie takich manewrów, jak: ■ parkowanie prostopadłe lub skośne – wjazd przodem, wyjazd tyłem (możliwa jedna korekta toru jazdy) – miejsce do parkowania wyznacza egzaminator, wskazując je osobie egzaminowanej, – po zaparkowaniu musi być możliwość opuszczenia pojazdu przez kierowcę i pasażera z obydwu stron pojazdu, a pojazd musi być zaparkowany w sposób zgodny z przepisami ruchu drogowego (należy sprawdzić możliwość opuszczenia pojazdu), – parkowanie odbywa się z zachowaniem zasad ruchu drogowego lub ■ parkowanie równoległe pomiędzy dwoma pojazdami (manewr jest wykonywany, jeżeli jest możliwe wyznaczenie miejsca do parkowania – możliwa jedna korekta toru jazdy) – wjazd tyłem – wyjazd przodem – miejsce do parkowania wyznacza egzaminator, wskazując je osobie egzaminowanej, – długość miejsca do parkowania pomiędzy pojazdami powinna stanowić około 2-krotność długości pojazdu egzaminacyjnego, – w trakcie wykonywania manewru możliwa jedna korekta toru jazdy, – po zaparkowaniu pojazd nie może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, – w przypadku kiedy pojazd parkuje równolegle do krawężnika, w trakcie wykonywania manewru nie może najechać na krawężnik. ■ zawracanie na drodze jednojezdniowej – dwukierunkowej – możliwość wykonania manewru przy wykorzystaniu infrastruktury drogowej (bramy, wjazdy, podjazdy, zatoczki itp.) – zawracanie musi odbyć się przy użyciu biegu wstecznego – miejsce do zawracania wyznacza egzaminator. Plan nauczania kandydatów na kierowców Zajęcia praktyczne obejmują zajęcia prowadzone na placu manewrowym i w ruchu drogowym, przy czym: Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania (Dz.U. nr 217, poz. 1834 ze zm.). § 12. 1. Zajęcia praktyczne nie mogą być dłuższe niż: 1) 2 godziny dziennie w okresie pierwszych: a) 4 godzin szkolenia – w zakresie prawa jazdy kategorii A1 lub A, b) 8 godzin szkolenia – w zakresie innych niż określone w lit. a kategorii prawa jazdy(...); 2) 3 godziny dziennie – po określonych w pkt 1 godzinach nauki dla prawa jazdy poszczególnych kategorii (…) ■ mogą być rozpoczęte po przeprowadzeniu zajęć teoretycznych; ■ muszą uwzględniać jazdę poza obszarem zabudowanym lub na drogach o dopuszczalnej prędkości poruszania się powyżej 70 km/h, łącznie na odcinku nie mniejszym niż 50 km w czasie jednych zajęć, o czasie nie krótszym niż: – 3 godziny, przy kategorii A1, A lub B1, – 4 godziny, przy kategorii B, C1, C, T, B+E, C1+E lub D1+E, – 10 godzin, przy kategorii D1, C+E oraz D+E, – 20 godzin, przy kategorii D; ■ powinny uwzględniać co najmniej 2 godziny jazdy w ruchu drogowym w godzinach nocnych dla wszystkich kategorii prawa jazdy (wymóg ten nie dotyczy osób, w stosunku do których lekarz wprowadził ograniczenie możliwości prowadzenia pojazdu w okresie od zmierzchu do świtu). Po zakończonym szkoleniu podstawowym przeprowadzany jest egzamin wewnętrzny. 4 KROKI Jak zdobyć prawo jazdy 1 Zastanów się, jakie prawo jazdy, której kategorii będzie ci naprawdę potrzebne. Warto zastanowić się, czym będziemy przede wszystkim podróżować: motorem, samochodem osobowym czy też przyda nam się również prawo jazdy na samochód ciężarowy. 2 Trzeba wybrać właściwy moment na zrobienie prawa jazdy. Nie warto robić prawa jazdy na zapas. Jeśli po zdaniu egzaminu na prawo jazdy np. przez dwa laty nie będziemy samodzielnie prowadzić, to prawdopodobnie będziemy zmuszeni wykupić dodatkowe jazdy. A to dodatkowe koszty. 3 Wybierz dobrą szkołę nauki jazdy. Sprawdź, na jakich samochodach jest prowadzone szkolenie. Zapytaj tych, którzy już wykupili kurs, czy są zadowoleni z danej szkoły. 4 Podczas egzaminu pamiętaj, że masz prawa jako kandydat na kierowcę, a twój egzamin praktyczny (prawo jazdy kategorii B) jest rejestrowany przez kamerę. Przebieg szkolenia i instruktor prowadzący Zajęcia praktyczne mogą być prowadzone, jeżeli osoba szkolona jest sprawna psychicznie i fizycznie. Instruktor w trakcie zajęć praktycznych może szkolić wyłącznie jedną osobę. W trakcie szkolenia kandydatów na kierowców w pojeździe mogą znajdować się wyłącznie instruktor i osoba szkolona oraz np. jeden dodatkowy uczestnik kursu lub kierownik ośrodka szkolenia kierowców lub upoważniony przez niego pracownik. Łączny czas pracy instruktora nie może być dłuższy niż 12 godzin w ciągu doby. Do czasu, o którym mowa, wlicza się także czas zatrudnienia na innym stanowisku pracy. Łączny czas zajęć praktycznych prowadzonych przez instruktora w ciągu doby nie może przekraczać 8 godzin. Do tego czasu nie wlicza się przerw pomiędzy zajęciami. Instruktor prowadzący: ■ koordynuje realizację procesu szkolenia kandydata na kierowcę lub motorniczego; ■ może brać udział w części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy na pisemny wniosek osoby szkolonej; ■ nie może ingerować w przebieg egzaminu. Instruktor prowadzący jest obowiązany do: ■ przeprowadzenia co najmniej 50 proc. szkolenia praktycznego dla danej osoby szkolonej; ■ przeprowadzenia egzaminu wewnętrznego lub uczestniczenia w nim. Egzamin podzielony na dwie części Sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami silnikowymi odbywa się w formie egzaminu państwowego składającego się z części teoretycznej i części praktycznej. Część teoretyczna egzaminu państwowego obejmuje sprawdzenie znajomości: ■ przepisów ruchu drogowego; ■ techniki kierowania i czynności kontrolno-obsługowych pojazdu; ■ zasad udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku. Egzamin teoretyczny przeprowadza się w sali egzaminacyjnej w formie testu komputerowego – przy użyciu urządzenia egzaminacyjnego wykorzystującego jednolite oprogramowanie. Egzamin praktyczny obejmuje sprawdzenie umiejętności: ■ przygotowania pojazdu do jazdy, umiejętności sprawdzenia stanu technicznego podstawowych elementów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo jazdy oraz umiejętności bezpiecznego panowania nad pojazdem, które wykonywane jest na placu manewrowym ośrodka egzaminowania – w zakresie prawa jazdy kategorii B i B1; ■ wykonywania manewrów, które realizowane są na placu manewrowym ośrodka egzaminowania – w zakresie prawa jazdy pozostałych kategorii; ■ jazdy w ruchu drogowym, która realizowana jest na drogach publicznych – w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy. Osoby egzaminowane w zakresie prawa jazdy kategorii A lub A1, czyli na motocykl, w czasie egzaminu praktycznego powinny być ubrane w kamizelkę barwy pomarańczowej z elementami odblaskowymi, posiadającą z tyłu i z przodu oznaczenie „L”. Konieczność zdania egzaminu praktycznego Egzamin państwowy obejmujący wyłącznie egzamin praktyczny przeprowadza się dla osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem w zakresie prawa jazdy kategorii: ■ B+E, C+E, C1+E, D+E lub D1+E; ■ A, B, C lub D, jeżeli posiada odpowiednio prawo jazdy kategorii A1, B1, C1 lub D1; ■ B, jeżeli posiada wydane prawo jazdy kategorii B z ograniczeniem do prowadzenia pojazdów wyłącznie z automatyczną skrzynią biegów. Przed przystąpieniem do egzaminu państwowego osoba ubiegająca się o prawo jazdy w ośrodku egzaminowania wniosek o wydanie prawa jazdy. Ośrodek egzaminowania powinien wyznaczyć termin umożliwiający przeprowadzenie egzaminu w okresie nie dłuższym niż 30 dni od dnia złożenia wymaganych dokumentów. Jeżeli osoba egzaminowana uzyskała negatywny wynik egzaminu teoretycznego lub praktycznego albo nie przystąpiła do egzaminu, ośrodek egzaminowania na jej wniosek wyznacza kolejny termin egzaminu po uiszczeniu opłaty za egzamin. Przystępując do egzaminu, kandydat na kierowcę musi: ■ posiadać przy sobie dokument potwierdzający tożsamość, tj. dowód osobisty, kartę pobytu lub paszport; ■ być sprawny psychicznie i fizycznie, a to oznacza, że kandydat na kierowcę nie może znajdować się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu. Ponadto warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest: ■ uzyskanie przez osobę egzaminowaną pozytywnego wyniku z egzaminu teoretycznego, przy czym od dnia uzyskania tego wyniku nie może upłynąć okres dłuższy niż 6 miesięcy; ■ posiadanie przez instruktora biorącego udział w egzaminie ważnej legitymacji instruktora nauki jazdy oraz dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. Warunkiem przeprowadzenia części praktycznej egzaminu państwowego w ruchu drogowym jest: Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania (Dz.U.nr 217, poz. 1834 ze zm.). § 24. 2. Egzamin praktyczny obejmuje sprawdzenie umiejętności: 1) przygotowania pojazdu do jazdy, umiejętności sprawdzenia stanu technicznego podstawowych elementów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo jazdy oraz umiejętności bezpiecznego panowania nad pojazdem, które wykonywane jest na placu manewrowym ośrodka egzaminowania – w zakresie prawa jazdy kategorii B i B1 (…) ■ panowanie nad pojazdem podczas wykonania zadań na placu manewrowym w sposób pozwalający stwierdzić, że zachowanie osoby egzaminowanej nie stworzy zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego – w przypadku prawa jazdy kategorii B i B1; ■ pozytywna ocena z wykonania określonych zadań egzaminacyjnych na placu manewrowym – w przypadku prawa jazdy pozostałych kategorii. Egzamin może zostać przerwany zarówno przez egzaminatora nadzorującego, jak i na wniosek osoby egzaminowanej. Co do zasady, podczas przeprowadzania części praktycznej egzaminu państwowego na placu manewrowym mogą przebywać wyłącznie osoby zdające egzamin i egzaminatorzy Obowiązek przeprowadzenia badań lekarskich Badania lekarskie przeprowadza się w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. Badaniu takiemu musi się poddać m.in.: ■ osoba ubiegająca się o wydanie prawa jazdy; ■ osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem cofniętego ze względu na stan zdrowia; ■ kierujący pojazdem skierowany przez organ kontroli ruchu drogowego, jeżeli: – uczestniczy w wypadku drogowym, w następstwie którego jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, – kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu; ■ kierujący pojazdem skierowany decyzją starosty w przypadkach nasuwających zastrzeżenia co do stanu zdrowia; ■ osoba niepełnosprawna posiadająca prawo jazdy skierowana decyzją starosty na podstawie zawiadomienia powiatowego lub wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności. Badania lekarskie przeprowadza uprawniony lekarz. Informacje o takich lekarzach należy szukać w przychodniach i ośrodkach zdrowia. Badanie lekarskie, kandydatów na kierowców, co do zasady wykonywane jest na koszt osoby badanej. Kandydaci na kierowców zgłaszają się na badania, o których mowa, bez skierowania. W ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz ocenia u osoby badanej ogólny stan zdrowia, a w szczególności stan układu krążenia, układu oddechowego, układu nerwowego, sprawność narządu ruchu i stan psychiczny. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.). Art. 91. Prawo jazdy nie może być wydane osobie: 1) u której w wyniku badania lekarskiego stwierdzono aktywną formę uzależnienia od alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu; 2) w stosunku do której orzeczony został – (…) – zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie obowiązywania tego zakazu. W przypadku zastrzeżeń co do stanu zdrowia kandydata na kierowcę i kierowcy, uprawniony lekarz wyznacza datę ponownego badania wynikającą z oceny stanu zdrowia osoby badanej. Jeżeli kierujący pojazdem lub osoba ubiegająca się o uprawnienia do kierowania pojazdami podlega jednocześnie badaniom lekarskim dla obydwu grup kategorii prawa jazdy, przeprowadza się tylko jedno badanie lekarskie, obejmujące swoim zakresem wszystkie wymagania związane z tymi kategoriami. Na podstawie badania lekarskiego wydaje orzeczenie lekarskie stwierdzające brak lub istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami może zawierać ograniczenie w korzystaniu z uprawnień do kierowania pojazdami, wynikające ze stanu zdrowia. Oryginał orzeczenia otrzymuje osoba badana, zaś kopię orzeczenia dołącza do dokumentacji medycznej. Prawo jazdy uprawnia do jazdy: ■ kategorii A – motocyklem; ■ kategorii A1 – motocyklem o pojemności skokowej silnika nieprzekraczającej 125 cm3 i mocy nieprzekraczającej 11 kW; ■ kategorii B: – pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu lub motocykla, – pojazdem nieprzekraczjącym 3,5 t, z przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego, o ile łączna dopuszczalna masa całkowita zespołu tych pojazdów nie przekracza 3,5 t, – ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii B1 – trójkołowym lub czterokołowym pojazdem samochodowym o masie własnej nieprzekraczającej 550 kg, z wyjątkiem motocykla; ■ kategorii C – pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii C1 – pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i nieprzekraczającej 7,5 t, z wyjątkiem autobusu, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii D – autobusem, ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii D1 – autobusem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 17 osób łącznie z kierowcą, a także ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii T – ciągnikiem rolniczym z przyczepą (przyczepami) lub pojazdem wolnobieżnym; ■ kategorii B+E, C+E lub D+E – pojazdem określonym odpowiednio w kategorii B, C lub D, łącznie z przyczepą; ■ kategorii C1+E – zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego w kategorii C1 i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego; ■ kategorii D1+E – zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego w kategorii D1 i przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego. ILE ZAPŁACISZ ZA BADANIA LEKARSKIE ■ 200 zł – osoby ubiegające się o prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, T, B+E; ■ 250 zł – osoby ubiegające się o prawo jazdy kategorii C, C1, D, D1, C+E, C1+E, D+E, D1+E, pozwolenie do kierowania tramwajem, kandydaci na instruktorów lub egzaminatorów, osoby ubiegające się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierowccy podlegający kontrolnym badaniom lekarskim; ■ 300 zł – osoby, które m.in. cofnięto prawo jazdy i osoby badane w trybie odwoławczym. Marek Kobylański

Firma Motonita, (022) 724 79 01, pn-pt 10-18, sob 9-13. Ja kupowałem w zimę i u niego ceny były najniższe.

Rzeczpospolita z dn.08.06.2006, dodatek Dobra Firma, przedruk artykułu Niepewny VAT od firmowego motocykla Ustawa o VAT wprowadziła restrykcje w odliczaniu VAT od samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych niespełniających określonych w niej warunków. Czy dotyczy to również motocykli i zużywanego do nich paliwa? Przed 1 maja 2004 r. nie było problemu. Stara ustawa o VAT z 1993 r. przewidywała takie ograniczenia tylko w odniesieniu do samochodów. VAT od motocykla i paliwa do niego można było odliczyć w całości. Pod warunkiem oczywiście, że zakupy te służyły działalności opodatkowanej VAT. Co to jest pojazd samochodowy Nowa ustawa o VAT wprowadziła restrykcje w odliczaniu VAT w stosunku do samochodów osobowych oraz "innych pojazdów samochodowych". Skomplikowało to sytuację przedsiębiorców, którzy w swojej działalności chcą używać motocykli. Nie jest bowiem jasne, czy motocykl należy do "innych pojazdów samochodowych". Niestety sama ustawa o VAT nie definiuje tego pojęcia, dlatego szukając odpowiedzi na to pytanie, należy sięgnąć do innych przepisów. Jak się okazuje, wszystko zależy od tego, do którego aktu prawnego zajrzymy. Zalicza się... I tak w myśl prawa o ruchu drogowym pojazd samochodowy to "pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h" (art. 2 pkt 33 tej ustawy). Z kolei z definicji motocykla zawartej w art. 2 pkt 45 wynika, że motocykl jest "pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem - wielośladowym". Zatem w rozumieniu prawa o ruchu drogowym motocykl jest pojazdem samochodowym. ...nie zalicza Rzecz wygląda zupełnie inaczej, jeśli punktem odniesienia będzie Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług. W klasyfikacji tej motocykle zostały umieszczone w podsekcji "Sprzęt transportowy" w dziale 35, noszącym tytuł "Sprzęt transportowy pozostały" (motocykl ma tam symbol 35.4). Z kolei wcześniejszy dział (nr 34) tej samej podsekcji nosi tytuł "Pojazdy samochodowe, przyczepy i naczepy". W dziale tym odnajdujemy "pojazd samochodowy", któremu nadano symbol 34.1. Innymi słowy motocykle i pojazdy samochodowe umieszczone zostały w dwóch różnych jednostkach klasyfikacyjnych. Zatem zgodnie z PKWiU motocykla nie zalicza się do pojazdów samochodowych. Towar według klasyfikacji Wynika z tego, że jeżeli pojęcie pojazd samochodowy będzie interpretowane zgodnie z prawem o ruchu drogowym, to ograniczenia dotyczące odliczenia VAT będą się odnosić również do motocykli. Jeżeli punktem odniesienia będzie PKWiU - nie. Ta druga ewentualność ma - moim zdaniem - mocniejsze podstawy. A to dlatego, że art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, definiując pojęcie towarów - stwierdza, że są to "rzeczy ruchome (...), które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej". Ponieważ PKWiU jest jedną z takich klasyfikacji, wydaje się, że powinna mieć prymat nad prawem o ruchu drogowym, jeśli chodzi o klasyfikowanie towarów dla celów VAT. Przyjęcie takiego poglądu pozwoliłoby - z korzyścią dla przedsiębiorców - wykluczyć motocykl z kategorii pojazdów samochodowych. Jak to interpretują urzędy Niestety w większości interpretacji organów podatkowych, będących odpowiedziami na indywidualne pytania podatników, pojawia się stwierdzenie, że motocykl jest pojazdem samochodowym, oczywiście z odwołaniem do przepisów prawa o ruchu drogowym. W efekcie podatnik kupujący motocykl może jedynie częściowo odliczyć VAT naliczony (od 22 sierpnia 2005 r. 60 proc. podatku wynikającego z faktury, nie więcej niż 6000 zł, wcześniej 50 proc. podatku, nie więcej niż 5 tys. zł). Taką interpretację wydały m.in. Urząd Skarbowy w Krasnymstawie 10 września 2004 r. (PP/4430-15/04), Urząd Skarbowy w Kole 19 kwietnia 2005 r. (PP/443-18/05/P/21/05) oraz Drugi Urząd Skarbowy w Katowicach 25 marca 2005 r. (IIUSPP/443/31/29/18271/ 2005). Przed nowelizacją Wszystkie te pisma pochodzą sprzed 22 sierpnia 2005 r., tj. sprzed wejścia w życie nowelizacji ustawy o VAT znoszącej tzw. wzór Lisaka. Podatnicy próbowali wówczas podważyć niekorzystną dla siebie interpretację, wskazując, że homologacja motocykla nie określa dopuszczalnej ładowności, co uniemożliwia zastosowanie wzoru Lisaka (dopuszczalna ładowność była w nim jedną z kluczowych zmiennych). Zatem przepisy ograniczające prawo do odliczania VAT od pojazdów samochodowych nie dotyczą motocykli. Uznając trafność tego argumentu, można było nawet pominąć zasadniczą wątpliwość, czy motocykl jest pojazdem samochodowym. Organy podatkowe na ogół jednak nie podzielały tego poglądu. Powoływały się na art. 86 ust. 5 ustawy o VAT (w brzmieniu sprzed 22 sierpnia 2005 r.), mówiący, że pojazdy, które w wyciągu świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania tego świadectwa nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się za samochody osobowe. W związku z tym uznawały, że "do motocykli stosuje się zasady dotyczące odliczeń VAT naliczonego takie same, jak przy zakupie samochodów osobowych" (por. pismo Urzędu Skarbowego Kraków Podgórze z 21 lipca 2004 r., PP-443/167/04). Wyjątkiem jest tu decyzja Izby Skarbowej w Gdańsku z 22 września 2004 r. (Pi/005-1538/04/ ci*/06). Stwierdzono w niej, że motocykle nie muszą spełniać przesłanki dopuszczalnej ładowności, ponieważ "nie są przeznaczone do przewożenia ładunków i dla tych pojazdów dopuszczalnej ładowności się nie określa". Z decyzji wynika też, że przepisy prawa o ruchu drogowym nie przesądzają o sposobie traktowania motocykla na gruncie ustawy o VAT, bo towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W związku z tym izba uznała, że czynny podatnik VAT może odliczyć VAT naliczony przy zakupie nowego motocykla do celów prowadzonej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych, bez ograniczeń. Po nowelizacji Nowelizacja ustawy o VAT, która weszła w życie 22 sierpnia 2005 r., usunęła wzór Lisaka i regulacje dotyczące ładowności pojazdów. Pozostał jednak problem, czy motocykl jest pojazdem samochodowym. W tym zakresie interpretacja gdańskiej Izby Skarbowej wydaje się nadal aktualna. Niestety w konstrukcji znowelizowanych przepisów pojawił się inny niepokojący element. Otóż w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT określającym katalog pojazdów objętych pełnym odliczeniem ustawodawca wielokrotnie odwołuje się do przepisów prawa o ruchu drogowym. Dotyczy to wyłącznie kwestii szczegółowych, niemniej organy podatkowe mogą uczynić z tego zasadę i stwierdzić, że przy klasyfikowaniu motocykli dla celów VAT również należy odwołać się do prawa o ruchu drogowym. To natomiast, jak wiemy, pociągnęłoby za sobą ograniczenia w zakresie obliczania VAT naliczonego. Przedsiębiorcy chcący wykorzystywać motocykle do działalności biznesowej muszą więc zachować dużą ostrożność. Aby wyjaśnić skutki podatkowe, powinni wystąpić o indywidualną interpretację przepisów. ARTUR CIECHOMSKI Autor jest pracownikiem Działu Doradztwa Podatkowego PricewaterhouseCoopers --------------------------------------------------------------------------------

Ja mam Givi Monokey 45L z oparciem. Nic nie lata bo mam płytę mocującą dedykowaną do viadra, nie żadną uniwersalną. Swoje stelaże i kufry Givi kupiłem u Marcina w Milanówku, wyszło taniej niż w sklepach internetowych.

Z dwoma 50-tkami po bokach będziesz kosił wszystko po drodze. Ja mam 2x36L na Varadero i całość ma szerokość 1.10m. To tu będzie więcej. Jak już to duży centralny i dwa mniejsze na boki. Jakoś słabo mi wygląda płyta pod ten centralny. Jeżeli zaczepy pasuja do Givi to zakupiłbym płytę dedykowaną do XJ-y. Ja mam kufer 45L i zakupiłem go na takiej płycie uniwersalnej. Gibał sie równo. Po założeniu płyty typowej do viadra siedzi sztywno i można sie opierać. Może warto podjechać do pacjenta i na miejscu założyć i sprawdzić.

Pomijając doświadczenie syna, żeby nie wdepnąć z tym motorowerem. Bo na 125-ke potrzebne min. A1, nie karta motorowerowa. A gliniarze teraz juz chwytają rozeznanie n/t motocykli i można trafić na kontrolującego który sie zna i może być "a to peszek".

Jak dla syna to może poszukaj czegoś spokojniejszego. Akurat wybrałeś 30-konna wścieklicę, najmocniejszy motocykl w klasie 125. A dlaczego zarejestrowany na motorower?

Chcesz "wyostrzyć" hamulce czyli polepszyć hamowanie, więc to tylko zmieni się w zachowaniu sprzęta. Zacznij od tańszych rozwiązań. Lepsze klocki i przewód w stalowym oplocie- to możesz zrobić przy okazji wymiany klocków . Stary płyn hamulcowy też odgrywa negatywną rolę w procesie hamowania. Potem myśl o dwóch tarczach i wydajniejszej pompie hamulcowej.

Chyba coś ok 1 tyś. w przypadku tablic samochodowych. Motocyklowa powinna byc o 1/2 tańsza. Tak gdzieś kiedyś słyszałem. Zadzwoń do wydziału komunikacji i się dowiedz.

Paweł, jak tworzysz porównanie to uwzględnij też może Inazuma1200. Najbardziej klasyczna "obudowa" tego samego silnika. A co do świateł soczewkowych nowego B12. Świecą dobrze na krótkich ale są mało widoczne dla jadących z naprzeciwka (to już wypróbowaliśmy u Huberta), w ostrym słońcu lepiej jechac na długich.

W "średnim" litrażu zostały 1-cylindrówki. :flesje: Najlepszy chyba KTM 640 Adventure ale i cena nienajlepsza. Może w małym sztormiaku pomogłaby zmiana opon. Ale i tak dalej kółko 17". Wjechać na piach to od razu pług i gleba. A z "litrów": najbardziej poręczny chyba Adventure.

Nowy R1200GS jest ok. I to właśnie motocykl na polskie drogi. Podobno nie ma tych bolączek co R1150 GS. A ja chyba zachorowałem na KTM 990S Adventure. :flesje: Muszę wypić jakieś lekarstwo. :flesje: I kuracje powtarzać regularnie :eek: :buttrock: :biggrin: Viadro ma na liczniku dopiero 20 kkm :biggrin: ale na leśnej drodze nie da rady zawrócić na raz, trzeba kombinować.

Żeby nie koniecznie silnik R4 i 150 KM to bym zaproponował MG Norge. Nie ma samochodów, są za to samoloty szpiegowskie ale silnik V2 (nie mylić z sieczkarnią H&D) Z kolei BMW K1200RT lub RS: nie ma 150 KM ale robi samochody i to dla drechów lub innych buraków. Dla mnie nowe motocykle BMW są paskudne, chyba zatrudnili stylistę który robił kombajny. A nowy ZZR1400: mankamentem łańcuch, ale 200KM! (deklarowane). Albo ZZR1200- ciut słabszy. Ja tam dalej obstaję przy FJR1300.

No a jak motocykl w błocie zginie, to co? :flesje: A odwrócony kangurek? Też źle, bo w razie wywrotki może wbić się w plecy? Upadek na plecy na twarde podłoże z czymś takim ma duże szanse zakończyć się urazem kręgosłupa, lub żeber, lub nerek, zależnie od miejsca założenia w chwili upadku.

To co: wyjazd w piątek po południu? Hubert zadeklarował się zabandytować do Arbait'u. Ja mam 4 dni wolne. :eek: :flesje: :buttrock: Rozumiem że mam zaklepać jeszcze pokój dwuosobowy. Pytanie tylko czy na dwa noclegi czy jeden. Chociaż mamy zarezerwowany pokój 3-osobowy. Przecież się zmieścimy :flesje: Można poszerzyć plan wycieczki, bo musimy przejechać przez Bielsko-Białą. Tam mamy fragment umocnień ŚOW- tuż obok trasy. Bern, zmień avatar bo wprowadza w błąd.

Varadero nie ma wskaźnika tylko kontrolkę rezerwy. A bak ma tak dziwolągiczny kształt że wskaźnik poziomu to o d.. potłuc. A nowa wersja ma duży wyświetlacz więc jest chyba opcja wskaźnika zapasu paliwa. Korzystam z licznika przebiegu.

Jak nie wiesz to nie szukaj, łatwo przejść obok i nie zauważyć. I tak niedługo się tam wybiorę, bo został mi ten odcinek z całej pozycji do obejrzenia. A mam jakieś mapy i schematy, więc nie ma problemu. :icon_mrgreen:

Odpuść technikę z Lanosa i innych pojazdów z mokrą miską olejową. Po wyłączeniu silnika odkręcasz zakrętkę korka , wycierasz i wkładasz nie zakręcając. Poziom odczytujesz z bagnetu. Nie czekasz kilku ani 15 minut bo w przypadku zawieszenia zaworu zbiornika oleju (częsta sprawa w endurakach) poziom oleju opada poniżej bagnetu i będziesz miał odczyt: brak oleju. Dla ciekawych: Yamaha XT600 ma zbiornik oleju pod siodłem, gdzie poziom oleju sprawdzamy "przez szybkę".

Dobra pasta do skór załatwia problemy z kanapą; nasiąkanie, przebarwienia, plamy itd.

Na dojazdy do pracy niepotrzebny pokrowiec- będziesz go woził i zakładał? Motocykl może stać na deszczu, jeździć podczas deszczu też można. Najwyżej weź jakiąś szmatkę do wytarcia kanapy.

A ja w pracy, odrabiam 16.06.2006. W zamian 4 dni wolnego :icon_mrgreen: :bigrazz: . Sly, a Ty słyszałeś o takim miejscu "Mokry Ług"? To okolice Kobyłka-Zielonka. Tam mieścił sie północny skraj Przedmościa Warszawskiego z 1944r: 2 obiekty typu R514 (schrony na karabin maszynowy).

Najlepiej jak ktoś trzyma sprzęta prosto na kołach, a ty zaglądasz w okienko. Indywidulanie grozi nakryciem.

W W ŚM reklamują BelRay - olej do silników V2 chłodzonych powietrzem. Cen nie znam, bo mnie taki olej nie interesuje.

Pogadaj z Akerem. On ma takie cudo Hondy. Protoplasta AfricaTwin tyle że dużo lżejszy. Silnik V2 0,75L z autoregulacją zaworów, napęd na wałek - bajka. Na Pomorzu pop..ał tym nieźle.