Zawracanie - gdzie patrzeć?

[theodor.]

a swoja drogą, czemu służy dalsze wałkowanie tego tematu?

 

Żaden z przedstawicieli żadnej ze szkół sie nie wypowiada, wyglada to troche jak próba pastwienia się nad kimś kto ma to w dupie.

[piórko]

Theo, chyba nikt nad nikim się nie pastwi. A gdyby niektórzy troszkę mniej mieli w dupie, to może byłoby lepiej. Ale przecież są najmądrzejsi i nie muszą nikogo słuchać. I dlatego tak jest.

[piecyk]

... Stara rada brzmi: tam gdzie się patrzysz, tam pewnie pojedziesz. Stąd zaleca się nie gapić w studzienkę po jej zlokalizowaniu w jezdni, w dziurę, itp. Po zlustrowaniu zakrętu, żeby upewnić się po czym będziemy jechać, patrzymy na jego koniec, a nawet nieco dalej.

Co do manewrów, to odwrócenie głowy w kierunku zakończenia manewru bardzo ułatwia skuteczne manewrowanie, do którego potrzebna jest równowaga. Motocykl w przyrodzie porusza się w dwóch zakresach prędkości:

- od zera km/h do progu równowagi,

- oraz powyżej progu równowagi (prędkość, przy której możliwa jest jazda bez trzymanki).

Manewrując powoli, czyli z prędkością poniżej progu równowagi, musimy o tę równowagę zadbać: dobrze siedzieć z kolanami przy baku, trzymając proste plecy i luźne ręce. Problem polega na tym, że wiele osób usztywnia ręce, "zamulając" w ten sposób łożysko główki ramy. Usztywnienie wynika często z emocji: lek przed położeniem motocykla, a co dziewczyny powiedzą, nie podniosę go sam, etc... Sztywna szyja, gdzie głowa nie jest w stanie odwrócić się w stronę planowanego manewru mocno pogłębia ten dyskomfort. Abstrahując od tego co pisał Konrad i inni koledzy (sama technika zawracania), trzeba poćwiczyć bardzo prostą rzecz. Otóż:

- potrzebne jest miejsce, gdzie swoim motocyklem możemy robić coś w rodzaju ósemki, ale o długich prostych, tak na cztery-pięć długości motocykla,

- potrzebna jest druga osoba, przydatna w razie gleby parkingowej i niedowagi ćwiczącego :)

- jako ogniska ósemki stawiamy dwie bańki po oleju, dwie butelki plastikowe z wodą, opony, etc...

- jadąc na pierwszym biegu z jednostajną prędkością torem ósemki odwracamy głowę za siebie żeby spojrzeć na pachołek (oponę, bańkę, etc), który jest za nami.

Czyli dojeżdżając do pachołka objeżdżanego w prawo, odwracamy głowę w prawo zanim zaczniemy skręcać wokół niego. Czyli zawracając patrzymy nie pod koło, ale na pachołem będący za nami. Sytuację przy/wokół pachołka właśnie objeżdżanego mamy w pamięci, gdyż lustrowaliśmy to miejsce dojeżdżając do niego. Analogicznie postępujemy po zawróceniu i przejechaniu prostej, zbliżając się do kolejnego pachołka, tym razem objeżdżanego w lewo.

W miarę powtórzeń zwiększamy prędkość, np. jadąc na drugim biegu, bądź operując śrubą regulacyjną wolnych obrotów. Na początku zaleca się ćwiczenie bez dodawania gazu, czyli motocykl jedzie samodzielnie, zaś my jedynie kierujemy i odwracamy głowę. Po osiągnięciu efektów zadowalających można ćwiczyć już z normalną regulacją wolnych obrotów, normalnie pracując gazem. Jednak będzie to łatwe gdy promień skrętu będzie na tyle duży, że nie grozi nam zablokowanie kierownicy o ogranicznik. Do czego dążymy? Do sytuacji, gdy zawrócenie wokół pachołka będzie się odbywało tak ciasno, że kierownica się zablokuje. Zależnie od elastyczności maszyny i jej przełożeń, można stosować martwy ciąg (gaz + tylny hamulec bez wysprzęglania), bądź posługiwać się półsprzęgłem. Ino ćwiczenie będzie efektywne wtedy, gdy mamy opanowaną pracę głową, nie boimy się jej odwracać, nie usztywniamy rąk (zamulając łożysko), nie boimy się przechyłu. Pamiętajmy, że podpieranie się nogą gdy motocykl się porusza jest częstą przyczyną kontuzji i wygląda fatalnie, zaś reakcją na nadmierny przechył powinno być zwiększenie prędkości. Łagodnie, ale skutecznie. Czyli w martwym ciągu zmniejszenie siły hamowania, a przy posługiwaniu się półsprzęglem zmniejszenie poślizgu tarcz. Ino zwracam Państwu uwagę na dwie rzeczy:

- sprzęgło podczas takich manewrów wciskamy tylko tyle żeby "rozłączyć napęd", nie głębiej,

- obroty zwiększamy niewiele, ale z wyprzedzeniem - przed "sklejeniem" się sprzęgła.

Dalsze wypocimy we weekendzie. Powodzenia życzę i dobrej pogody ćwiczącym.

Kulik :)

 

PS Gdyby Konrad i Piecyk chcieli coś dodać, to bardzo proszę.

 

Nic dodać, nic ująć.

Nie rozumiem oburzenia pewnych forumowiczów ad. tego co napisał Tomek. Wszystko jasne, czytelne. Jeśli jakieś zwroty sa dla kogoś niezrozumiałe, być może powinien udać się na konsultacje do samego autora.

W pracy na placu manewrowym, do nauki zawracania na małym promieniu, wykorzystuję podobne ćwiczenia. Później, na etapie szkolenia w ruchu drogowym, osoby szkolone nie mają problemu z zawracaniem nawet z instruktorem "na plecaku".

 

Jeśli ktoś odkrył w tym temacie coś nowego, chętnie przeczytam. Najlepiej, aby ktoś wtajemniczony wskazał mi adres tej właściwej szkoły, która nauczy mnie (nas) poprawnie zawracać na wąskiej jezdni.

[hikor]

Należy ćwiczyć ósemki. Przecież to nic innego jak zawracanie.

Należy zwracać uwagę na to aby nie odłączać tylnego koła od silnika.

Oczywiście obserwacja linii przejazdu też musi być prowadzona.

Tylne koło musi być napędzane. Zawsze.

[Gość nem tudom]

Należy ćwiczyć ósemki. Przecież to nic innego jak zawracanie.

Nie.

Nie mówimy o transującym przekładaniu motocykla z jednego zakrętu w drugi. Tu zaczynamy od prostej z dohamowaniem, po której następuje wolny zakręt z max. przechyleniem sprzęta. Im mniejszy promień, tym lepiej, podczas gdy w ósemce od środka ogranicza Cię wewnętrzne kółko na ziemi.

[hikor]

Właśnie to transujące przekładanie motocykla z jednego zakrętu w drugi powoduje budowanie odpowiednich odruchów.

Przechylenie sprzęta powinno być właśnie JAK NAJMNIEJSZE czemu służy pochylenie tułowia DO WEWNĄTRZ zakrętu.

Wewnętrzne kółko ma na celu nie najeżdżanie np na krawężnik tylnym kołem.